Postacie legend

Są to wielkie postacie, które niegdyś żyły na naszych ziemiach, a dziś, według legend wilków zamieszkujących naszą watahą, troszczą się o członków WSC.

                                              

1. Wielki Huk - Przybiera postać kamienia, lub meteorytu i spada na ziemię gdzie strzeżona przez niego wataha toczy wojnę z inną. Wielki Huk, odbiera chęć walki przeciwnikom. Wtedy wroga wataha odchodzi z pola bitwy bez przelewu krwi.

                                              

2. Gerania - objawia się wilkom mającym poważne problemy, a zarazem jest najczęściej widywaną na naszych terenach postacią legend. Obdarzona zdolnością czytania w myślach i lekkiego zniekształcania świadomości (na przykład przez skłonienie wilka, by przez godzinę mówił tylko i wyłącznie prawdę), doradza niepewnym i zagubionym w życiu duszyczkom. Nie ma dla niej znaczenia czy jesteś dobrym, czy złym stworzeniem. Pomoże Ci nie popełnić błędu, który popełniłeś już kiedyś, lub da Ci znak, jak uniknąć nowego...

Jej historia opisana została tutaj.

                                              

3. Mutiara - dla wilków widoczna jako zarys postaci z mgły lub powiewu wiatru. Mutiara objawia się tylko szlachetnym duszyczkom, pojawiając się nawet w najdrobniejszych czynnościach. Nigdy nie pomoże w zabiciu jakiejkolwiek istoty, za to w każdym niebezpieczeństwie, czyste intencje przywołają ją, a ona podaruje potrzebującemu dar niewidzialności.

Jej historia opisana została tutaj.

                                              

4. Światła Nocy - Tysiące lat temu kiedy niebo było jeszcze czarne i puste nocami na świat przyszły trzy szczeniaki- Księżyc, Zorza i Gwiazda. Dorosły w ciemnościach nocy z żalem patrząc się w niebo. Kiedy umarła Księżyc, jej dusza, czysta i niewinna przybrała kształt blasku na niebie, który szybko przekształcił się w jaśniejący księżyc, znikający i pojawiający się w zależności od jej senności. Im bardziej senna jest tym mniej księżyca się pojawia i odwrotnie. 

Niedługo po niej umarł Gwiazda. Ten przed tym ze smutkiem obserwował niebo dookoła swojej drogiej siostry. Uważał je za czarne i smutne. Dlatego jego dusza rozpadła się na miliony małych kawałków rozpraszając się po nocnym niebie, a jego drogie serce zalśniło najmocniej i od tamtej pory prowadzi zagubionych na północ, pomagając im odnaleźć drogę.

Ostatni umarł Zorza, który z tęsknoty za rodzeństwem wskoczył do świecącego tęczą wodospadu. Los pozwolił mu zjednoczyć się z rodzeństwem. I od tamtej pory tańczy na niebie, a jego ogon toczy się za nim malując barwne ślady i nadając niebu blask.

I od tamtej pory nocne niebo już nie jest smutne i czarne.

                                              

6. Sachael - była jedną z dziesięciu sióstr Kalamit, krążących po świecie wraz z deszczem, by polować na wilki zwodząc je i podstępem zabijając, by żywić się ich mięsem. Ostatecznie na stałę zatrzymała się na terytorium Watahy Srebrnego Chabra.
Jej historia opisana została tutaj.

                                              

7. Widzący Posąg - mieszka w czereśniowym sadzie zamkniętym w przestrzeni poza czasem. Podobno "umie przepowiedzieć przyszłość, naprawić przeszłość i zmienić teraźniejszość". Za opłatą z krwi może spełnić jedną prośbę dotyczącą każdego wymiaru czasowego, jaki wybierze wilk. Nie można jednak powiedzieć nikomu, co się zobaczyło lub jaka zmiana zaszła, a ten, kto złamie przysięgę milczenia, przemieniony zostaje w czereśniowe drzewko, dręczone niespełnionymi marzeniami, tragiczną przeszłością i wyrzutami sumienia.

Jej historia opisana została tutaj.

                                              

8. Lumina - Czuwa nad wilczymi snami, niezależnie od tego, czy zostaną one zapomniane, czy nie oraz pilnuje, aby koszmary trwały jak najkrócej. Zna każdego wilka i jego pragnienia, najgłębsze marzenia, bo przecież tworzy dla nich sny piękne i dobre o tym, jak się spełniają. Pokazuje błędy, jakie wilk popełnia nieświadomie, a uświadamia je sobie dopiero we śnie.

Jej historia opisana została tutaj.

                                              

9. Wodnik - legenda głosi, że wadera ta została złożona w ofierze przez szamana należącego do grupy wilków przebywających na naszych terenach wiele lat przed powstaniem WSC, aby przerwać trwającą w tamtym czasie, potężną suszę. W noc najbliższej pełni w górach nagle wybiło źródło wody. Zapewniła ona przetrwanie wilkom, a z czasem nawodniła dolinę, czyniąc ją żyznym i pięknym rajem, jakiego próżno było szukać w czterech stronach świata.

Jej historia opisana została tutaj.

                                              

9. Lucjan - wygnany z Raju wąż. Według legendy, Bóg testuje go wysyłając do niego ludzi, jakby chciał mu wybaczyć. Najwyraźniej jednak Lucjan wciąż nie robi tego, czego Stwórca od niego oczekuje, nadal więc tkwi w tajemniczej "Skromniejszej wersji Edenu", oczekując na chwilę, gdy spełni swoją misję.

Jego historia opisana została tutaj.

                                              

10. Satrnia - urodzona pod światłem pełni księżyca Satrnia była świadkiem jak za jej życia wszyscy, których kocha odchodzą w jej ramionach. Kiedy przyszedł czas i na nią, w ostatnim akcie heroizmu zabiła tego, kto ciążył jak klątwa na jej rodzinie, sama tracąc życie. Jednak natura miała plany nieco inne niż Satrnia mogłaby kiedykolwiek przypuszczać. Otóż, fragmentem życia zatrzymała się między życiem i zaświatem i tkwi tam, wiecznie młoda. To ona patrzy ci w oko kiedy umierasz, ocenia twoje życie i czyny, aby potem zdecydować gdzie dokładnie twój los cię potoczy. Jeśli dobrze rozegra się swoją grę, ofiarować może martwemu kwiat ze swojej sierści, który oddaje cząstkę życia na kolejne pięć lat, aby potem odebrać je znowu. Daje to czas na pożegnanie się ze światem, który się zna i pogodzenie ze śmiercią. W końcu Satrnia sama dobrze wie jak to jest umierać bez pożegnania.

Jej historia opisana została tutaj.

                                              

11. Ęreg - w młodści był obiecującym wilkiem, który w poszukiwaniu uwagi sięgał po środki jakich inne wilki nie sięgały. Pozbawił się wszystkich czterech kończyn aby stąpać na metalowych łapach, a potem żachnąć się na nieśmiertelność. W swoich akcjach przyczynił się do zagłady świata jaki znał, a powstania ery zupełnie nowej, których nie zobaczył. Satrnia brutalnie ukarała go, po śmierci oślepiając kwiatami. Jego łapy należą do wilków które już odeszły w zaświaty i co jakiś czas muszą być wymieniane. Idzie go zobaczyć czasami plątającego się po ruinach lub nad wodami. Po śmierci zawsze jest u boku swojej koleżanki, a jego kwiaty, pozwalają powrócić na ziemię jako duch, o ile w zaświaty poszły z tobą twoje największe ambicje.

Jego historia opisana została tutaj.