Nowy członek!

Yrsa - pustelnik

Imię: Yrsa

Dewiza:

Gdy istota usypia,

bogowie otwierają jej uszy

i przemawiają do niej.

Status: NIEAKTYWNY

Płeć: Wadera

Wiek: 3 lata

Stanowisko: Pustelniczka

Żywioł: Lód

Moce:

- Posiada całkowitą kontrolę nad żywiołem lodu i śniegu. Od transmutacji z lodu, przelotnych opadów śniegu, aż do potężnych śnieżyc.

- Ma dar widzenia. Od czasu do czasu nawiedzają ją wizje, najczęściej we śnie.

- Niby potrafi porozumiewać się z duchami, jednak nie zależy to od niej.

Charakter: Yrsa to wilczyca o złożonym i głębokim charakterze, którego niuanse ujawniają się dopiero po bliższym poznaniu. Na pierwszy rzut oka wydaje się spokojna i wyważona, niemal chłodna w swojej rezerwie. Jest cichą obserwatorką, której przenikliwe spojrzenie potrafi dostrzec nawet najdrobniejsze szczegóły. Trzyma się na uboczu, rzadko wchodząc w centrum uwagi, ale to nie wynika z nieśmiałości — Yrsa zna swoją wartość i woli działać z cienia, niż dominować nad innymi.

Jej rozważność i zdolność do zachowania spokoju w najtrudniejszych sytuacjach sprawiają, że jest naturalnym autorytetem. Jest głosem rozsądku i harmonii, kimś, kto potrafi łagodzić konflikty i budować mosty tam, gdzie inni widzą tylko przepaści. Mimo swojej cichej natury nie boi się wyrażać własnych myśli. Gdy mówi, jej głos jest łagodny, ale pewny, jak cichy szum lodowatego wiatru, który przynosi zapowiedź zmiany.

Yrsa jest osobą, która zawsze przedkłada dobro innych nad własne potrzeby. Jej serce jest pełne dobroci i empatii, co czyni ją wyjątkową wśród wilków. Często bierze na siebie odpowiedzialność za błędy i niepowodzenia, nawet jeśli nie są jej winą. W głębi duszy pragnie, aby wszyscy żyli w harmonii, choć wie, że świat rzadko bywa tak łaskawy.

Pomimo tej pozornej siły i opanowania, Yrsa zmaga się z wewnętrznymi demonami. Dręczą ją wizje, które przychodzą do niej w snach — fragmenty przeszłości, obrazy przyszłości lub symbole, których znaczenia nie zawsze potrafi zrozumieć. Wizje te są zarówno darem, jak i przekleństwem, budząc w niej lęk przed tym, co może nadejść. Gdy jest sama lub w gronie najbliższych, potrafi dać upust swoim emocjom, czasem wybuchając płaczem, który jest wyrazem jej bezsilności wobec losu.

Choć unika konfliktów i walki, jest gotowa stanąć w obronie tych, którzy są jej bliscy.

Yrsa jest niczym lód — piękna, spokojna i trudna do złamania, ale w głębi kryjąca delikatność, która ujawnia się tylko w odpowiednich warunkach. Jej osobowość to mieszanka opanowania i emocjonalnej głębi.

Wygląd: Yrsa to wilczyca, której wygląd wydaje się niemal eteryczny, jakby w jej delikatnym ciele zaklęto ducha zimy. Jest średniego wzrostu, nieco wyższa od większości wader, ale jej postać pozostaje subtelna w porównaniu z masywniejszymi basiorami. Smukłe ciało, którego każdy ruch emanuje spokojną elegancją, przypomina płynną harmonię śniegu tańczącego na wietrze. Jej sylwetka jest wątła i delikatna, ale skrywa w sobie wewnętrzną siłę, jaką mogą posiadać jedynie ci, którzy przetrwali największe przeciwności losu.

Jej futro to unikalna mieszanka kolorów — biel śniegu splata się z delikatnym beżem, a gdzieniegdzie pojawiają się pasma głębokiej czerni, jak cienie rzucane przez zimowe drzewa na śnieżnej równinie. Futro Yrsy jest miękkie i gęste, co nadaje jej aurę dostojności, a także zapewnia ochronę przed lodowatymi wiatrami, które często towarzyszyły jej podróżom. Szczególną uwagę przyciąga jej ogon — długi, puszysty, niemal przypominający rozłożysty wachlarz, którym zdaje się podkreślać swoje emocje w sposób subtelny, ale wyrazisty.

Jej oczy, osadzone głęboko w szczupłej, ale proporcjonalnej głowie, lśnią kryształowym blaskiem. Ich kolor zmienia się w zależności od światła, czasem przypominając lodowate błękitne jezioro, a innym razem głębokie odcienie srebra. W jej spojrzeniu tkwi coś więcej niż tylko piękno — niesie ono spokój i mądrość, ale także cień strachu, który zdaje się ukrywać przed światem.

Uszy Yrsy są długie i szpiczaste, delikatnie nachylone w stronę dźwięków, które zdają się zawsze przyciągać jej uwagę. To dzięki nim ma wyjątkowy słuch, który niejednokrotnie ratował ją i jej towarzyszy z opresji. Wyjątkowość jej aparycji dopełniają błyskotki, które nosi na swoim ciele. Te drobne ozdoby, wykonane z fragmentów piór, kości i kamieni, zdobią jej szyję, łapy i czasem nawet ogon.  To drobne akcenty, które nadają jej wyglądowi mistycznego charakteru, jakby była istotą zrodzoną z samego ducha Yggdrasila.

Jej głowa zawsze uniesiona jest wysoko, niezależnie od sytuacji. W obecności innych wilków nie pozwala sobie na to, by ją opuścić, nosząc się z naturalną dostojnością, która przyciąga wzrok i budzi respekt. Tym gestem udaje pewność siebie, maskując własne lęki i niepewności. To duma, która nie jest wyniosła, lecz raczej przypomina godność istoty,  której siła tkwi w spokoju i opanowaniu

Rodzina: W innej watasze:

Ojciec - Rinor (nie żyje)

Matka - Arwena (nie żyje)

Rodzeństwo: Einor, Sigi, Debra (nie żyją)

Partner:

Potomstwo:

Historia: Yrsa pochodzi z Dalekiej Północy, krainy wiecznych śniegów i mroźnych wiatrów, gdzie życie to nieustanna walka o przetrwanie. Jest córką Alfy Klanu Wilczej Paszczy, jednej z ostatnich społeczności wilków zamieszkujących te niegościnne tereny. Od najmłodszych lat wyróżniała się wśród swoich pobratymców – jej srebrzyste futro, naznaczone białymi znamionami w kształcie łez, było uznawane za znak od przodków.

Już jako szczenię Yrsa doświadczała pierwszych wizji. Widziała obrazy przyszłości i przeszłości, często w formie chaotycznych i niezrozumiałych snów. Niekiedy słyszała głosy, które wydawały się pochodzić od zagubionych dusz – szeptały jej o niebezpieczeństwach, ostrzegały przed zagładą lub wskazywały drogę. Gdy opowiadała o swoich snach, starszyzna traktowała je z powagą, co budziło zarówno podziw, jak i dystans wśród innych młodych wilków. Była inna, wyjątkowa, ale przez to również samotna.

Dar widzenia wiązał się z poważnymi konsekwencjami. Emocje Yrsy miały ogromny wpływ na jej zdolności – w chwilach spokoju i szczęścia potrafiła w pełni nad nimi panować, jednak strach, stres czy gniew wywoływały chaos. Wizje stawały się wtedy niekontrolowane, a magia, którą władała, mogła wymknąć się spod kontroli, powodując szkody zarówno jej samej, jak i otoczeniu. Niekiedy skutkiem wizji były ataki paniki, wyczerpanie, a nawet omdlenia. Zbyt intensywne użycie mocy kończyło się bólem głowy, krwotokami z nosa lub osłabieniem, które potrafiło trwać wiele dni. Cena za jej dar była wysoka, a Yrsa płaciła ją swoim zdrowiem i siłami witalnymi.

Na pysku Yrsy widniały białe znamiona w kształcie łez, które od zawsze wzbudzały ciekawość. Legenda klanu głosi, że są to ślady łez dusz, które spadły na nią, gdy jako młoda wilczyca złożyła swoją przyszłość w ofierze. W tamtej chwili, według opowieści, dusze przodków naznaczyły ją jako swoją wybrankę, przypieczętowując jej przeznaczenie – miała być zarówno błogosławieństwem, jak i ofiarą dla dobra klanu.

Wizje Yrsy zaczęły się nasilać, gdy surowość północy przekroczyła granice, które nawet klan Wilczej Paszczy był w stanie znieść. Zimy stały się dłuższe, mróz ostrzejszy, a zwierzyna zaczęła znikać z łowisk. Głód i choroby dotknęły stado, a kolejne wilki poddawały się wyczerpaniu. Zdesperowana starszyzna zwróciła się do Yrsy, prosząc ją o wskazówki. W jednej z najpotężniejszych wizji bogowie przemówili do niej, pokazując nowe, łagodniejsze ziemie na dalekim południu. W tej samej wizji ostrzegli jednak, że droga będzie długa, a cena wysoka.

Młoda wadera ostrzegła rodzinę i klan o nadciągającym niebezpieczeństwie, błagając, by podjęli wędrówkę. Jednak wielu, w tym jej ojciec, Alfa, wahało się, wierząc, że siła i upór pozwolą im przetrwać. Nie wszyscy byli gotowi uwierzyć w wizje, choć w głębi duszy czuli, że są prawdziwe. Niestety, czas działał na ich niekorzyść. Gdy najcięższa zima w historii nadeszła, była już zbyt późno na ucieczkę.

Yrsa, patrząc, jak kolejni członkowie jej rodziny i klanu poddają się mrozom, nie mogła nic zrobić. Bogowie szeptali do niej, lecz jej siły malały, a magia, którą próbowała ratować innych, pochłaniała jej zdrowie. Najpierw straciła matkę i młodsze rodzeństwo, potem pozostałych członków klanu. Jej ojciec, ostatni, który trwał przy niej, oddał życie, by osłonić ją przed nawałnicą, która mogła być jej końcem. Yrsa została sama, jedyna, która przetrwała klęskę.

Złamana stratą, Yrsa wyruszyła w samotną wędrówkę na południe, kierowana szeptami bogów. To oni mieli być jej jedynymi towarzyszami w tej podróży. Po wielu tygodniach dotarła do ziem obiecanych, które widziała w swoich wizjach – łagodnych równin, gdzie śnieg ustępował miejsca zielonym lasom, a zwierzyna była obfita. Jednak radość z odkrycia nowego domu była gorzka – nie miała nikogo, z kim mogłaby dzielić to osiągnięcie. Yrsa, ostatnia z Wilczej Paszczy, stała się żywą legendą – samotniczką, która pokonała nie tylko mrozy północy, ale i swoje słabości.

Urodziny: 22.12 - Pierwszy dzień zimy

Ciekawostki:

- Ciekawym i niezwykle charakterystycznym elementem wyglądu Yrsy są znamiona przypominające łzy, które znajdują się tuż pod jej oczami, biegnąc wzdłuż pyska. Mają subtelny odcień bieli, delikatnie odróżniający się od reszty futra, przez co wyglądają, jakby natura sama odcisnęła na niej piętno melancholii.

Według starej legendy, są śladem łez dusz z zaświatów. Zostały one wyryte, gdy jako młoda wilczyca złożyła swoją przyszłość w ofierze pradawnym przodkom.

A według ówczesnym plotkom białe znamiona na pysku wadery głoszą, że są one śladem łez, które spadły na nią w chwili, gdy straciła całą rodzinę. Łzy te miały być zarówno wyrazem żalu dusz, jak i naznaczeniem jej losem wybrańczyni. Od tamtej chwili Yrsa stała się uosobieniem poświęcenia – symbolem tego, że nawet największe tragedie można przetrwać, choć ich cena jest niewyobrażalna.

- Gdy jest szczęśliwa i spokojna, potrafi w pełni kontrolować swoje moce, lecz jeżeli jest zestresowana, albo przestraszona, traci kontrolę. Na jej zdolności głównie wpływają jej emocje.

-  Jej odporność fizyczna jak i regeneracja magiczna pozostawia wiele do życzenia. Często się przeziębia i jest osłabiona. Gdy zużyje zbyt dużo swojej mocy magicznej może ją rozboleć głowa, popłynąć krew z nosa lub zemdleć, a nawet może podupaść na zdrowiu.

- Zdarza się, że skutkiem jej wizji i koszmarnych mar są ataki paniki.

- Cena, którą płaci za swe zdolności widzenia jest utrata zdrowia.

- W bitwie na śnieżki nie masz z nią szans.

Umiejętności:

Szybkość:  4

Siła:            3

Zwinność: 4

Moc:           3

Suma:         14

Właściciel: email: sylwia.mendrys@gmail.com discord:sali_white_wolf